Συνδεθείτε ή Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Καλώς Ήρθατε

Συνδεθείτε στο Ogdoo Shop

Συνδεθείτε ή Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Δημιουργία Λογαριασμού

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό παρακαλούμε να συνδεθείτε πατώντας ΕΔΩ.

Προσωπικές πληροφορίες

Ομάδα Πελατών

Απόδειξη

Τιμολόγιο

Όνομα

Επώνυμο

E-Mail

Τηλέφωνο

Ο κωδικός σας

Κωδικός

Επιβεβαίωση Κωδικού

Έχω διαβάσει και συμφωνώ με τους Όρους Χρήσης

Ο λογαριασμός σας έχει δημιουργηθεί!

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή Ogdoo Shop!

Αν έχετε οποιαδήποτε απορία σχετικά με τη λειτουργία του διαδικτυακού μας καταστήματος παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Αποσύνδεση Λογαριασμού

Έχετε αποσυνδεθεί από τον λογαριασμό σας. Είναι ασφαλές πλέον να απομακρυνθείτε από τον υπολογιστή.

Το περιεχόμενο του καλαθιού αγορών σας έχει αποθηκευτεί και θα επανέλθει όταν συνδεθείτε ξανά στον λογαριασμό σας.

Οι Παλιοί Συμμαθητές

16,96€ 15,26€

Καλλιτέχνης: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Κωδικός Προϊόντος: 5017
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο

Ποσότητα

Χαρακτηριστικά
Περιγραφή

Πληροφορίες
Συγγραφέας	Λευτέρης Παπαδόπουλος
Εκδότης	Καστανιώτης
Αριθμός Σελίδων	288
Εξώφυλλο	Μαλακό
Διαστάσεις	21x14

Έτος έκδοσης: Δεκέμβριος 2001

Οι παλιοί συμμαθητές μας δεν είναι μόνο τα παιδιά που πηγαίναμε μαζί τους στην ίδια τάξη, στο ίδιο σχολείο. Οι παλιοί συμμαθητές μας, για μένα τουλάχιστον, είναι όλα τα πρόσωπα που αγαπήσαμε. Τότε που ήμαστε παιδιά, έφηβοι, νέοι. Οι παλιοί συμμαθητές μας δεν είναι μόνο πρόσωπα. Είναι και τα πάνινα τόπια που φτιάχναμε από τις κουρελιασμένες κάλτσες μας. Είναι και το «χλωρικό και θειάφι», που το βάζαμε κάτω από ένα σπασμένο πλακάκι, στις ράγες του τραμ, κι «ανατινάζαμε» την Αθήνα, κάθε Ανάσταση. Οι παλιοί συμμαθητές μας είναι και τα παιχνίδια μας. Παιχνίδια που έπαιζαν οι παππούδες και οι προπαππούδες μας. Τότε που η ζωή δεν άλλαζε κάθε δύο, κάθε τρία χρόνια. Οι παλιοί συμμαθητές μας είναι και τα κλειστά συρτάρια μας. Τα συρτάρια των παιδικών μας χρόνων, γεμάτα από σβούρες, σπάγκους και μολυβένια στρατιωτάκια, που ο πόλεμος του χρόνου τα σακάτεψε, κι είναι πια χωρίς χέρια, χωρίς πόδια.

Τ' αγαπώ αυτά τα κλεισμένα συρτάρια. Τ' ανοίγω καμιά φορά, σιγά σιγά, με προσοχή, με τρυφερότητα, μην τυχόν και φτερουγίσει και πετάξει από μέσα και χαθεί εκείνο το χρυσό χελιδόνι της νιότης μου, που η καρδιά του χτυπάει με την καρδιά μου και μου αφηγείται ταξίδια και περιπέτειες Κόμητες Μοντεχρήστους και δραπέτες του Αλκατράζ κι έναν Χριστό που σταμάτησε στο Χαϊδάρι, αναστήθηκε στη Δραπετσώνα και ύστερα πήρε το ντουφέκι του και οχυρώθηκε πίσω από τα οδοφράγματα, μαζί με τη μάνα μου και τον πατέρα μου και τον φίλο τους τον Σπύρο, που τον εκτελέσανε οι Γερμανοί, το Μάη του '44, στην Καισαριανή... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)